2015 week 9 | Gemengde gevoelens

“Grondruil Den Deijl Oost en West in besloten vergadering”, las ik in deze krant.
Geheim dus voor de gewone Wassenaarder waaronder uw columnist. Hoe komt zo’n bericht nu over?

Aan de overkant van de A44 hebben we prachtige groene grasvelden waar al miljoenen in is gestopt en wat nog niets heeft opgeleverd. Ja, een peper duur tunneltje met peper dure tegeltjes en waar, als het heeft geregend, een zwemvest aan te bevelen is.
Aan deze kant het Harry Mens imperium. Huize Den Deijl en het huisje HèHè. Een diep droef aanzicht met vooral veel auto’s en lieden waarvan de mare gaat dat het krakers zijn.

Ja, en dan moet u het uw columnist niet euvel duiden als hij daar gemengde gevoelens bij krijgt.
Hoe komt het dat die “krakers” er nog niet zijn uitgeknuppeld door een knokploeg op instigatie van de eigenaar? Die gedoogt dat kennelijk. Bij bridge noem je dat troeven in handen zien te krijgen.
Toen de eerste berichten over een geheime ruil verschenen werden de luiken van HèHè met een koevoet opengebroken. Nog meer kraak? Meer troeven? Slim van Mens denk ik dan.

Maar wat nu? Is onderdeel van de geheime deal het krakersareaal? Waar moeten die mensen straks naar toe? Vallen ze misschien nu al onder huurbescherming en hebben ze recht op wonen elders in ons dorp?
Let wel, het zijn maar gedachten die uw columnist door het hoofd gaan. Hij weet niet beter door gebrek aan informatie.

En hoe staat het met de bewoners van de Lange Kerkdam die daar vlak bij wonen? Hebben die nog enig recht van spreken of moeten ze maar afwachten wat over hen heen zal komen? Kraken de krakers straks misschien een ander pand wat daar toevallig leeg komt te staan?

Gemende gevoelens die ontstaan door de mist die over deze deal hangt.