2015 week 33 | Vrienden toen

Als je columns schrijft namens de Vrienden moet je af toe ook iets vertellen over de Vrienden zelf. Omdat uw columnist 10 dagen elders vertoeft en dus geen informatie heeft over de politieke start van het jaar, de komende twee weken een stukje historie en toekomst.

Binnenkort bestaan de Vrienden 50 jaar, opgericht toen aan het eind van de Wittenburgerweg een grote rotonde zou komen. Door Wassenaar was een snelweg gepland en de buurt kwam in opstand. De Vrienden waren geboren. Resultaat: de rotonde kwam er niet.
Sindsdien zijn de Vrienden actief gebleven. Maar na 50 jaar is er in de samenleving wel het nodige veranderd. Onze representatieve democratisering hapert en de burger haakt of af, of eigent zich al dan niet georganiseerd, een eigen stem toe.

De Vrienden hebben successen gehad, maar soms ook niet behaald waar zij zich voor inzetten.
Vers in het geheugen is de actie “Geen Groen voor Poen”. Alle kleine stukjes groen in ons dorp dreigden verkwanseld te worden aan projectontwikkelaars. Heel Wassenaar liep uit, want of het nu noord of zuid was, het betrof plekken in geheel ons dorp.
Maar wat bijvoorbeeld niet lukte (het Gemeente Bestuur zag het niet zitten!) is de ondertunneling van de Rijksstraatweg op de Haagsche agenda te krijgen.

Wat de Vrienden, ook voor de toekomst, willen is het karakter van Wassenaar behouden en zo mogelijk zelfs nog verbeteren. De groene oase in de randstad, zo wordt het dorp genoemd, maar dat heeft ook nadelen in de discussie. Waarom ons isoleren als overal om ons heen de wereld verandert.

Nu staan twee bedreigingen hoog op de agenda. De bebouwing van het voormalig vliegveld Valkenburg, een trein die door dendert en waar Wassenaar zichzelf buitenspel heeft gezet.
En dan natuurlijk de gedachte dat alles efficiënter gaat als je combineert. Wassenaar zou moeten fuseren. Dat betekent het eind van ons dorp. Daarover hebben de Vrienden vorig jaar een avond belegd met voor- en tegenstanders. De conclusie was eenduidig: geen fusie, maar de druk van buitenaf af zal blijven doorgaan. En als je dan de voormalig Commissaris der Koningin hoort vertellen dat als we tegenstribbelen het gewoon wordt opgelegd, is dat niet een vreugdevol vooruitzicht. De democratie is overleden, leve de democratie.

Desondanks alles blijven de Vrienden vechten voor het behoud van ons dorp, omdat het zo mooi en uniek is. Zo was het 50 jaar geleden en zo is het nu nog.