2015 week 16 | Windmolenvervuiling

Afgelopen vrijdag liep ik in de namiddag op het strand van de Wassenaarse Slag. Prachtig helder weer, je kon tot voorbij Scheveningen kijken. Woeste grijze golven, kortom een fascinerend gezicht en ik besefte mij weer eens hoe gezegend ons dorp toch. Geen schreeuwerige boulevard maar een genieten van puur natuur.
Hoe zou het zijn als ik nu zou uitkijken op een windmolenpark in zee? Want dat is waar nu over wordt gesproken. Vlakbij ons, binnen de 12 mijlszone, 18.5 km uit de kust.

Ik heb mij de laatste tijd eens wat meer verdiept in het probleem van duurzame energie. Het lijkt wel of de overheid zich heeft vastgebeten in een enkele optie, windenergie als de oplossing voor alles.
Torenhoge subsidies hebben er toe geleid dat op tal van plaatsen windmolens werden geplaatst. Lucratief voor de eigenaar van de grond, want de Nederlander is tenslotte koopman.
Er is een energieakkoord gesloten waar de meningen over verdeeld zijn. Maar voorlopig moet ons land massaal over naar windmolenparken op zee.

De laatste jaren is een aantal studies verschenen waarin de kosten en baten van windenergie tegen
elkaar worden afgezet, bijvoorbeeld in zogenaamde maatschappelijke kosten-baten analyses
(MKBA’s). De resultaten van de studies lopen helaas sterk uiteen. Sommige studies concluderen dat
windenergie hoge netto (maatschappelijke) kosten heeft, andere studies zien netto baten.
En daarop gaan we nu een politieke besluitvorming baseren?

Wanneer ik het rapport “Haalbaarheidsstudie Windenergie op Zee binnen de 12-mijlszone” lees en zie wat de negatieve gevolgen zijn voor onze kuststreek, van IJmuiden tot aan Noordwijk, dan begrijp ik niet waarom er niet meer protest komt. Wethouder, wordt eens wakker, gemeenteraad wees eens alert!

Als er zo hoognodig verdiend moet worden aan het opzetten van zo’n windmolenpark, prima. Maar doe het dan wel midden op zee. Als je van 18,5 km naar 23 km uit de kust gaat hoeven we die vervuiling niet te zien.